Dušan Kovačević

Najznačajniji savremeni srpski dramski pisac, uz to i romansijer, scenarista, pozorišni i filmski reditelj. Završio je osnovnu školu u Šapcu, gimnaziju u Novom Sadu 1968. i dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu 1973.
Radio je kao dramaturg na TV Beograd od 1973. do 1978, docent na Fakultetu dramskih umetnosti od 1986. do 1988, a od 1998. je direktor „Zvezdara teatra“ u Beogradu. Dopisni član SANU od 2000, a redovni od 2009. godine. Bio je ambasador Srbije i Crne Gore, a zatim Srbije 2005–2006. godine u Portugaliji.

Njegove najpoznatije drame su:

• Maratonci trče počasni krug (1973),
• Radovan III (1973),
• Šta je to u ljudskom biću što ga vodi prema piću (1976)
• Proleće u januaru (1977),
• Svemirski zmaj (1977),
• Luminacija na selu (1978),
• Ko to tamo peva (1980),
• Sabirni centar (1982),
• Balkanski špijun (1983),
• Sveti Georgije ubiva aždahu (1986),
• Klaustrofobična komedija (1987),
• Profesionalac (1990),
• Urnebesna tragedija (1991),
• Lari Tompson, tragedija jedne mladosti (1996),
• Kontejner sa pet zvezdica (1999),
• Doktor Šuster (2000),
• Generalna proba samoubistva (2008),
• Život u tesnim cipelama (2010),
• Kumovi (2012),
• Rođendan gospodina Nušića (2014),
• Hipnoza jedne ljubavi (2016)

Po njegovom scenariju snimljeni su filmovi Beštije (1976, režija Ž. Nikolić), Poseban tretman (1978, režija G. Paskaljević), Ko to tamo peva (1980, režija S. Šijan), Maratonci trče počasni krug (1981, režija S. Šijan), Balkanski špijun (1984, režija D. Kovačević i B. Nikolić), Sabirni centar (1990, režija G. Marković), Urnebesna tragedija (1995, režija G. Marković), Podzemlje – Underground (1995, režija E. Kusturica), Profesionalac (2003, režija D. Kovačević) i Sveti Georgije ubiva aždahu (2009, režija S. Dragojević).

Osim toga autor je nekoliko TV i radio drama i scenarija za TV serije.

Napisao je romane Bila jednom jedna zemlja (1995), po kojem je snimljen film Podzemlje – Underground, i Meda peva bluz (2004).

Dobitnik je brojnih domaćih i stranih priznanja i nagrada za svoje drame i scenarija: Oktobarska nagrada Beograda; dve „Zlatne arene“ na Filmskom festivalu u Puli za najbolji jugoslovenski film; četiri nagrade Sterijinog pozorja; tri nagrade „Branko Ćopić“ za dramski tekst i scenario, za najbolje humorističko satirično delo i za humor i satiru; nagrada „Joakim Vujić“ za izuzetan doprinos razvoju pozorišne umetnosti u Srbiji; nagrada „Miloš Crnjanski“; nagrada „Radoje Domanović“, „Zlatna palma“ za najbolji film na Filmskom festivalu u Kanu; dve nagrade za najbolji scenario na Filmskom festivalu u Montrealu; nagrada međunarodnog žirija kritike za najbolji film – FIPRESCI, nagrada „Ivo Andrić“ za ukupan životni doprinos srpskoj književnosti.

Samo u beogradskim profesionalnim pozorištima odigrano je preko 3.000 predstava koje je gledalo preko 2 miliona gledalaca.. Njegove drame igrane su u preko 130 inostranih pozorišta i prevođene na nemački, engleski, francuski, talijanski, ruski, češki, slovački, grčki, poljski, makedonski, švedski, finski, mađarski, rumunski, bugarski, kineski, slovenački, turski, katalonski, španski, galisijski, portugalski, persijski i hebrejski.

Živi u Beogradu.