Miro Vuksanović
O autoru
Miro Vuksanović rođen je 4. maja 1944. godine u Krnjoj Jeli (Crna Gora).
Objavio je knjige: Kletva Peka Perkova, roman, 1977, 1978; Gorske oči, pripovetke, 1982; Nemušti jezik, zapisi o zmijama, 1984; Vučji tragovi, zapisi o vukovima, 1987; Gradišta, roman, 1989; Tamooni, poeme i komentari, 1992; Moračnik, poeme, 1994; Daleko bilo, mozaički roman u 446 urokljivih slika, 1995; Semolj gora, azbučni roman u 878 priča o riječima, 2000, 2001; Točilo, kame(r)ni roman u 33 rečenice, 2001; Kućni krug, roman u koncentričnom snu, 2003; Semolj zemlja, azbučni roman o 909 planinskih naziva, 2005, 2006 (čatiri izdanja u 14.000 primeraka); Povratak u Ravangrad, biografske pripovesti s prologom i pismom svojih likova, 2007, dopunjeno izdanje 2016; Otvsjudu, četiri različite pripovetke s istim namerama, 2008; Semolj ljudi, azbučni roman u 919 priča o nadimcima, 2008; Čitanje tavanice, pripovedaka 20, 2010; Klesan kamen, ogledi i zapisi, 2011; Odabrani romani Mira Vuksanovića, I–III, 2011; Bihpolje, poratna putopisna pripovest s prologom Vladimira Ćorovića i molitvom Ive Andrića, 2013; Змея и волк, dvojezično izdanje na srpskom i ruskom jeziku, 2013; Danonoćnik, zapisi, komentari, izreke, male priče, pesme u prozi, esejčići, sećanja i razni osvrti, 2014; Silazak u reč, O (srpskom) jeziku i (svojoj) poetici, 2015; Izabrana dela u pet knjiga (2017, 2018); Nasamo s Milanom Konjovićem razgovori, likovi, osvrti, 2018; Danonoćnik 2, 2019. Njegova bibliografija u leto 2020. sadrži 2.811 jedinica. Literaturu o književnom radu čini šest knjiga, tri zbornika i više od 300 prikaza, ogleda i rasprava.
Pokretač je i glavni urednik Antologijske edicije Deset vekova srpske književnosti Izdavačkog centra Matice srpske (2010–2020 objavljeno 110 knjiga). Inicijator i predsednik Uređivačkog odbora Kritičkog izdanja dela Ive Andrića (2017–2020. izašlo petnaest tomova).
Priredio je knjige Laza Kostić u Somboru (1980), Ravangrad Veljka Petrovića (1984), knjigu razgovora Likovi Milana Konjovića (1991), Letopis Stevana Raičkovića (2007), antologijsko naučno izdanje Petar II Petrović Njegoš (2010), Srpski rječnik ili azbučni roman, književni primeri iz oba izdanja (1818, 1852), Vuka Karadžića (2012), antologiju Milovan Đilas (2013), antologiju Njegoš, dva veka, 2013; Njegoš dovijek, 2016; Digitalizovani Njegoš, prva izdanja Njegoševih dela (unikatno izdanje u 11 knjiga na 1508 strana), 2013, antologiju Miodrag Bulatović (2016); Večiti kalendar maternjeg jezika Ive Andrića (2018), antologiju Njegoševih stihova Gorska luča (2018), zbornike radova o Njegošu, Andriću, Crnjanskom, srpskoj književnosti danas i druga izdanja.
U Ediciji Odgovori Miloš Jevtić je objavio knjigu Kaže Miro Vuksanović (Beograd, 2000) i knjigu Semolj Mira Vuksanovića (Beograd, 2011). Miloš Jevtić i Radovan Popović priredili su Knjigu o „Semolj gori“ Mira Vuksanovića (Beograd, 2002). Prof. dr Dragan Koprivica autor je knjige Privatni simpozijum o „Semolj gori“ (Novi Sad, 2004), knjige o romanu Semolj zemlja Slušanje planine (Novi Sad, 2008) i knjige o romanu Semolj ljudi Semoljski refreni (2016). Na manifestaciji Pjesnička riječ na izvoru Pive priređen je 2001. simpozijum o romanu Semolj gora. Objavljen je zbornik radova s Okruglog stola u Bileći Književno delo Mira Vuksanovića (Novi Sad, 2016), zbornik sa desetih Veljkovih dana (Sombor, 2017) i zbornik Savremena srpska proza (Trstenik, 2018).
Za književni rad dobio je: Nagradu „Politike“ za priču (1975); Nagradu „Miroslavljevo jevanđelje“ za najbolju proznu knjigu u Jugoslaviji za period 1997–2000; Nagradu za umetnost Vukove zadužbine 2000; Prosvetinu nagradu za prozu 2000; „Borbinu“ nagradu za knjigu godine 2001; Nagradu za knjigu godine Društva književnika Vojvodine 2002; Nagradu „Svetozar Ćorović“ za roman (2002); Nagradu „Laza Kostić“ za pripovednu prozu 2005; NIN-ovu nagradu kritike za najbolji roman na srpskom jeziku u 2005; Nagradu „Meša Selimović“ za najbolju knjigu na srpskom jeziku u 2005; Zlatni hit liber 2006; Počasni građanin Bileće (2006); „Statuetu Branka Radičevića“ Brankovog kola 2010, Povelju za životno delo Udruženja književnika Srbije (2012), Nagradu „Veljkova golubica“ za sveukupno pripovedačko stvaralaštvo (2015); Pečat Hercega Šćepana Trga od ćirilice u Herceg Novom (2017), Nagradu „Mihajlo Pupin“ za ukupno stvaralaštvo (2019) i Nagradu „Marko Miljanov“ za Danonoćnik (2020). Dobio je Oktobarsku nagradu Sombora (1986) i Vukovu nagradu (2004), republičke nagrade: „Milorad Panić Surep“ (1996), „Zapis“ (2007), „Đura Daničić“ (2009), „Stojan Novaković“ (2012) i „Janko Šafarik“ (2014).
Na predlog Odeljenja jezika i književnosti izabran je za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) 5. novembra 2009. Za redovnog člana SANU izabran je 5. novembra 2015.
U SANU obavlja više poslova: upravnik Biblioteke SANU i urednik Tribine (od 2011), predsednik i član tri akademijska odbora, član Izvršnog odbora Ogranka, pokretač i urednik pet serija izdanja SANU.
Foto: Branko Lučić
Objavio je knjige: Kletva Peka Perkova, roman, 1977, 1978; Gorske oči, pripovetke, 1982; Nemušti jezik, zapisi o zmijama, 1984; Vučji tragovi, zapisi o vukovima, 1987; Gradišta, roman, 1989; Tamooni, poeme i komentari, 1992; Moračnik, poeme, 1994; Daleko bilo, mozaički roman u 446 urokljivih slika, 1995; Semolj gora, azbučni roman u 878 priča o riječima, 2000, 2001; Točilo, kame(r)ni roman u 33 rečenice, 2001; Kućni krug, roman u koncentričnom snu, 2003; Semolj zemlja, azbučni roman o 909 planinskih naziva, 2005, 2006 (čatiri izdanja u 14.000 primeraka); Povratak u Ravangrad, biografske pripovesti s prologom i pismom svojih likova, 2007, dopunjeno izdanje 2016; Otvsjudu, četiri različite pripovetke s istim namerama, 2008; Semolj ljudi, azbučni roman u 919 priča o nadimcima, 2008; Čitanje tavanice, pripovedaka 20, 2010; Klesan kamen, ogledi i zapisi, 2011; Odabrani romani Mira Vuksanovića, I–III, 2011; Bihpolje, poratna putopisna pripovest s prologom Vladimira Ćorovića i molitvom Ive Andrića, 2013; Змея и волк, dvojezično izdanje na srpskom i ruskom jeziku, 2013; Danonoćnik, zapisi, komentari, izreke, male priče, pesme u prozi, esejčići, sećanja i razni osvrti, 2014; Silazak u reč, O (srpskom) jeziku i (svojoj) poetici, 2015; Izabrana dela u pet knjiga (2017, 2018); Nasamo s Milanom Konjovićem razgovori, likovi, osvrti, 2018; Danonoćnik 2, 2019. Njegova bibliografija u leto 2020. sadrži 2.811 jedinica. Literaturu o književnom radu čini šest knjiga, tri zbornika i više od 300 prikaza, ogleda i rasprava.
Pokretač je i glavni urednik Antologijske edicije Deset vekova srpske književnosti Izdavačkog centra Matice srpske (2010–2020 objavljeno 110 knjiga). Inicijator i predsednik Uređivačkog odbora Kritičkog izdanja dela Ive Andrića (2017–2020. izašlo petnaest tomova).
Priredio je knjige Laza Kostić u Somboru (1980), Ravangrad Veljka Petrovića (1984), knjigu razgovora Likovi Milana Konjovića (1991), Letopis Stevana Raičkovića (2007), antologijsko naučno izdanje Petar II Petrović Njegoš (2010), Srpski rječnik ili azbučni roman, književni primeri iz oba izdanja (1818, 1852), Vuka Karadžića (2012), antologiju Milovan Đilas (2013), antologiju Njegoš, dva veka, 2013; Njegoš dovijek, 2016; Digitalizovani Njegoš, prva izdanja Njegoševih dela (unikatno izdanje u 11 knjiga na 1508 strana), 2013, antologiju Miodrag Bulatović (2016); Večiti kalendar maternjeg jezika Ive Andrića (2018), antologiju Njegoševih stihova Gorska luča (2018), zbornike radova o Njegošu, Andriću, Crnjanskom, srpskoj književnosti danas i druga izdanja.
U Ediciji Odgovori Miloš Jevtić je objavio knjigu Kaže Miro Vuksanović (Beograd, 2000) i knjigu Semolj Mira Vuksanovića (Beograd, 2011). Miloš Jevtić i Radovan Popović priredili su Knjigu o „Semolj gori“ Mira Vuksanovića (Beograd, 2002). Prof. dr Dragan Koprivica autor je knjige Privatni simpozijum o „Semolj gori“ (Novi Sad, 2004), knjige o romanu Semolj zemlja Slušanje planine (Novi Sad, 2008) i knjige o romanu Semolj ljudi Semoljski refreni (2016). Na manifestaciji Pjesnička riječ na izvoru Pive priređen je 2001. simpozijum o romanu Semolj gora. Objavljen je zbornik radova s Okruglog stola u Bileći Književno delo Mira Vuksanovića (Novi Sad, 2016), zbornik sa desetih Veljkovih dana (Sombor, 2017) i zbornik Savremena srpska proza (Trstenik, 2018).
Za književni rad dobio je: Nagradu „Politike“ za priču (1975); Nagradu „Miroslavljevo jevanđelje“ za najbolju proznu knjigu u Jugoslaviji za period 1997–2000; Nagradu za umetnost Vukove zadužbine 2000; Prosvetinu nagradu za prozu 2000; „Borbinu“ nagradu za knjigu godine 2001; Nagradu za knjigu godine Društva književnika Vojvodine 2002; Nagradu „Svetozar Ćorović“ za roman (2002); Nagradu „Laza Kostić“ za pripovednu prozu 2005; NIN-ovu nagradu kritike za najbolji roman na srpskom jeziku u 2005; Nagradu „Meša Selimović“ za najbolju knjigu na srpskom jeziku u 2005; Zlatni hit liber 2006; Počasni građanin Bileće (2006); „Statuetu Branka Radičevića“ Brankovog kola 2010, Povelju za životno delo Udruženja književnika Srbije (2012), Nagradu „Veljkova golubica“ za sveukupno pripovedačko stvaralaštvo (2015); Pečat Hercega Šćepana Trga od ćirilice u Herceg Novom (2017), Nagradu „Mihajlo Pupin“ za ukupno stvaralaštvo (2019) i Nagradu „Marko Miljanov“ za Danonoćnik (2020). Dobio je Oktobarsku nagradu Sombora (1986) i Vukovu nagradu (2004), republičke nagrade: „Milorad Panić Surep“ (1996), „Zapis“ (2007), „Đura Daničić“ (2009), „Stojan Novaković“ (2012) i „Janko Šafarik“ (2014).
Na predlog Odeljenja jezika i književnosti izabran je za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) 5. novembra 2009. Za redovnog člana SANU izabran je 5. novembra 2015.
U SANU obavlja više poslova: upravnik Biblioteke SANU i urednik Tribine (od 2011), predsednik i član tri akademijska odbora, član Izvršnog odbora Ogranka, pokretač i urednik pet serija izdanja SANU.
Foto: Branko Lučić
